Jaśmin nagokwiatowy

 

Do rodzaju jaśmin należy około 200 gatunków pnączy i niskich krzewów. Przeważają jednak zdecydowanie w tym rodzaju rośliny będące pnączami. Pnącze mają długość przeważnie kilku metrów. Pochodzą z ciepłych i gorących obszarów Afryki, Azji i Australii. Budowa liści zależy od gatunku. Liście są pojedyncze lub pierzasto złożone. Kwiaty jaśminów są drobne (około 2,5 cm średnicy), ale liczne, o słodkiej woni. Kwiaty są białe, żółte lub różowe, zebrane po kilka lub kilkanaście. Owoce to drobne jagody (w uprawie doniczkowej się nie zawiązują).

Wymagania

Przez cały rok stanowisko powinno być dobrze oświetlone, jednak nie mogą być wystawione bezpośrednio na słońce. Temperatura optymalna latem to 20-22°C w dzień, a w nocy 10-13°C. W okresie lata jaśminy można wystawić do ogrodu, w miejscu osłoniętym od wiatrów. W zimę i wczesną wiosnę (luty-marzec) rośliny powinny przebywać w pomieszczeniach o temperaturze 5-10°C. Kiedy powietrze jest suche, należy zraszać roślinę (ale nie w trakcie kwitnienia, żeby na kwiatach nie powstawały brunatne plamy).

Jaśminy podlewamy regularnie, nie obficie, a zimą oszczędnie

Większość jaśminów znosi temperaturę 0°C, są też gatunki odporne na mróz.

Przycinamy pędy do połowy długości, tuż po kwitnieniu. Ten zabieg powoduje rozkrzewienie roślin i obfitsze kwitnienie, albowiem kwiaty tworzą się na pędach jednorocznych

Rośliny rozmnażamy od wiosny do końca lata z sadzonek pędowych. W tym celu młode lub pół zdrewniałe pędy tniemy na kawałki z 2-3 parami liści, potem liście rosnące u dołu usuwamy. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w wilgotnym podłożu z torfu i piasku. Temperatura ukorzeniania sadzonek to 20-22°C. Innym sposobem rozmnażania jest oddzielanie częściowo ukorzenionych pędów, wyrastających u podstawy rośliny.

Zaleca się umieszczenie w doniczce jakiejś podpory (np. metalowego, wygiętego prętu), wówczas roślina nie będzie zwisać. Jaśminom nie można nabłyszczać liści.

Łyszczec wiechowaty 

Łyszczec wiechowaty, gipsówka wiechowata (Gypsophila paniculata .) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny goździkowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej i środkowej Europy, na Kaukazu , Syberii, Mongolii i Chin, jako gatunek zawleczony. W Polsce występuje na naturalnych siedliskach tylko w nielicznych miejscach: na Nizinie Podlaskiej i w dolinie Bugu w Czumowej koło Hrubieszowa. Spotykany był jeszcze w różnych miejscach kraju jako gatunek synantropijny, uciekinier z upraw, jest bowiem uprawiany i często dziczejący. rozprzestrzenił się też w innych rejonach świata

Zastosowanie

• Roślina ozdobna, uprawiana głównie na kwiat cięty, wykorzystywany do wytwarzania wieńców, bukietów, itp. Czasami sadzony także w ogródkach skalnych i na rabatach. Istnieje wiele kultywarów, np. `Bristol Fairy` o pełnych, białych kwiatach, `Compact Plena` o pełnych i lekko różowych kwiatach
• Roślina lecznicza, dawniej używana w medycynie ludowej.

Uprawa

Rozmnaża się go najczęściej z nasion wysiewanych w marcu-kwietniu do inspektu, sadzonki należy pikować. Na stałe miejsce wysadza się je we wrześniu. Lubi gleby lekkie, piaszczyste, dobrze nawapnione, stanowiska suche i słoneczne. Jest całkowicie odporny na mróz. Po przekwitnięciu roslinę ścina się, by ponownie zaczęła rosnąć.