Tort wegetariański wiosenny

Tort wegetariański wiosenny to kolejny tort wegetariański z tanim i prostym nadzieniem, w skład którego wchodzą m.in. rzodkiewki, ogórek i koperek, czyli taki wiosenny: pachnący świeżością i cieszący oczy kolorami.

Torty kanapkowe  są doskonałym pomysłem na różne uroczystości rodzinne. Smakuje nie tylko dorosłym, ale także dzieciom. Do przełożenia tortów wykorzystujemy wiele produktów, szczególnie  sezonowych. Dekorujemy je kolorowymi owocami i warzywami, a na wiosnę nowalijkami.

Przepis na chlebek:
1 sztuka pieczona w tortownicy 21 cm.

Składniki:
25 g drożdży
4 dl mleka
1,5 szklanki mleka (4 dl)
1 łyżka oleju lub rozpuszczonej margaryny
pół łyżeczki soli
2 łyżeczki cukru
4,5 szklanki mąki (11 dl)

1. Rozkruszyć drożdże w misce.
2. Zagrzać mleko z olejem do 36 stopni. Rozrobić z drożdżami. Dodać sól i cukier.
3. Wyrobić ciasto: ręcznie lub w robocie. Odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na 30 minut.
4. Wyrobić szybko i włożyć do tortownicy (zajmuje połowę objętości). Można jeszcze potrzymać ze 20 minut, ale ja najczęściej od razu piekę, bo wszyscy w domu czekają na produkt końcowy.
5. Piec koło 30-40 minut w temperaturze około 200 stopni.
6. Wyjąć, wystudzić i pokroić na 3-4 warstwy, jak zwykły tort. Aha! Jeszcze ważna rzecz: można odkroić twarde części z góry bochenka i z boków.

Nadzienie
3 jajka ugotowane na twardo i posiekane

pęczek posiekanych rzodkiewek

posiekany ogórek

pół papryki czerwonej lub żółtej pokrojonej w drobną kostkę

posiekany koperek (2-3 łyżki)

sól, pieprz

2 dl śmietany 18 proc.2 dl majonezu

1. Połączyć jajka z rzodkiewką, ogórkiem, papryką i koperkiem.

2. Majonez wymieszać ze śmietaną.

3. Połowę majonezu wmieszać w nadzienie, którym przełożyć krążki chleba.

4. Resztą majonezu posmarować wierzch i boki tortu.

5. Udekorować według własnego poczucia estetyki.

Autor tekstu :

Maria Romanowska

Babcine sposoby

Sposoby na liczne dolegliwości, którymi dzielą się z nami nasze babcie, są naprawdę skuteczne. Medycyna naturalna ma swoje korzenie w przeszłości, a obecnie przeprowadzane badania naukowe potwierdzają jej efektywność.

Przeziębienie i grypa

Rosół z kury na przeziębienie - babcia wiedziała co dobre. Najpierw kazała umieścić twarz (okrytą ręcznikiem) nad parującą zupą, co otwierało drogi oddechowe. Następnie, radziła zjeść samą zupę, która zawiera aminokwasy, mające właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe. Po kuracji zupą babcia przynosiła herbatę, która ma właściwości przeciwwirusowe. Zupa zalewa wirusy, a herbata je wymiata z organizmu. Prosta recepta, a jakże skuteczna.

Drobne zakażenia

Babcia zawsze radzi wnukom moczenie skaleczonego palca w solonej wodzie. Dlaczego? Sól ma właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne, jest więc od wieków wykorzystywana do leczenia drobnych schorzeń. Kąpiel w soli może zmniejszyć stany zapalne mięśni i stawów. Ma korzystny wpływ w przypadku artretyzmu czy grypy. Relaksuje i uśmierza ból. Jednakże sól dostępna obecnie na rynku jest wysoce przetworzona. Aby skorzystać z jej dobroczynnego wpływu, odwiedzaj sklepy ze żywnością organiczną i zakup sól nieprzetworzoną.

Astma pod kontrolą

Niezastąpiona jest tu filiżanka kawy, która pomaga astmatykom w rozszerzeniu dróg oddechowych. Jeśli w chwili napadu nie masz pod ręką kawy, możesz zastąpić ją herbatą lub colą.

Opryszczka

Przyłóż do danego miejsca kostkę lodu, a następnie torebkę z herbatą. Co się za tym kryje? Zimno spowalnia wirusy, a herbata zawiera taninę, która ma właściwości przeciwwirusowe. Jeśli zareagujesz w porę, ustrzeżesz się przed opryszczką.

Katar sienny i inne alergie

Łyżeczka miodu - jest doskonałą bronią przeciw alergiom. Jeśli jesteśmy na coś uczuleni, metodą na alergen jest zaaplikowanie go w małej ilości tak, aby organizm nauczył się odporności na te alergeny. Miód jest zrobiony z pyłków, które są właśnie przyczyną dyskomfortu w czasie pylenia. Współczesne ziołolecznictwo, także zaleca tę metodę, jako jedną z najbardziej skutecznych.

Białe zęby

Soda oczyszczona doskonale wybiela zęby. Smakuje okropnie, ale pomaga. Jest ona tak skuteczna, że do produkcji past do zębów wykorzystuje ją coraz więcej firm dentystycznych. Soda usunie nalot po kawie czy winie. Szczotkując zęby, pamiętaj jednak, aby czyścić je także od wewnętrznej strony. Babcie rzadko wydają pieniądze na drogie pasty wybielające, wolą zastosować zwykłą sodę oczyszczoną, którą trzymają w lodówce.

Czkawka

Babcie wiedziały także od zawsze, że na czkawkę najskuteczniej pomaga jednorazowe przyjęcie cukru (1 łyżeczka wystarczy). Metoda ta nie jest jednak zalecana osobom chorującym na cukrzycę.

Następnym razem zatem, zanim pobiegniesz do apteki po drogi lek, zastanów się czy nie znajdziesz czegoś skutecznego w swojej domowej apteczce. Jeśli nic tam nie będzie, zwróć się do… babci.

źródło: medsavailable.com  

o Autorze

Portal dla kobiet www.superja.pl 

Autor tekstu :

ananke

Przysłowie

Ten,kto traci pieniądze-traci dużo.

Ten,kto traci przyjaciela-traci więcej.

Ten jednak,kto traci ducha

-traci wszystko

Przysłowie hiszpańskie

kwiaty

Hortensja

 

gatunek krzewu z rodziny hortensjowatych. Typowa forma pochodzi z wschodniej i południowej Azji (Chiny, Japonia, Korea, Indochiny). Jest powszechnie uprawiany w licznych krajach świata, jednakże w uprawie rzadko tylko spotyka się typową, dziko rosnąca formę, zazwyczaj uprawiane są kultywary i mieszańce z hortensją kosmatą

Zastosowanie

Roślina ozdobna: Uprawiana jest zarówno jako roślina ogrodowa, jak i roślina doniczkowa. Szczególnie często przyspieszone, kwitnące okazy używane są do dekoracji kościołów w okresie świąt wielkanocnych. Sadzona w ogrodzie kwitnie od końca czerwca aż do mrozów.

Uprawa

Charakteryzuje się umiarkowaną odpornością na mróz, najlepiej rośnie i kwitnie w klimacie morskim o dużej wilgotności i średnim nasłonecznieniu. Może być uprawiana w strefie klimatycznej 6-10. Kwitnie na pędach zeszłorocznych, dlatego należy chronić je podczas silniejszych mrozów oraz uważać z cięciem. Gleba powinna być żyzna, raczej próchniczna, o kwaśnym odczynie. pH jest niezwykle istotne dla barwy kwiatów – aby uzyskać czerwonawe odcienie, należy utrzymywać bardziej zasadowy odczyn podłoża, ale by uzyskać kwiaty niebieskie, trzeba hortensji zapewnić kwaśną glebę, nawożąc ją roztworem ałunu potasowego. Przez czerwiec-lipiec należy ją co 10 dni nawozić płynnymi, rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi z przewagą nawozów azotowych. Pod koniec lipca powinny przeważać nawozy fosforowe i potasowe, na początku września należy zaprzestać nawożenia i ograniczyć podlewanie, by pędy zdążyły zdrewnieć przed zimą. Rozmnaża się ją z sadzonek wykonanych z bocznych pędów, przy temp. 18-20° C.

ziółko

Rdest ptasi

 

gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Nazwy ludowe: wróble języczki, świńska trawa, podorożnik. Jest bardzo szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Początkowo występował na półkuli północnej, ale został zawleczony i zadomowiony także na półkuli południowej.

Zastosowanie

• Roślina lecznicza – o łagodnym działaniu.
  • Surowiec zielarski: ziele rdestu ptasiego (Herba Polygoni avicularis). Zawiera flawonoidy (m.in. kwercetynę i awikularynę), krzemionkę rozpuszczalną (ok. 0,2%), garbniki (ok. 1,4%), kwasy polifenolowe, cukry (20%), sole mineralne (ok. 8%).
  • Zbiór i suszenie : zbiór na początku kwitnienia (czerwiec), ścina się ulistnione i kwitnące pędy. Suszenie w temperaturze do 40 °C, w cieniu.
  • Działanie : wyciąg zwiększa wydalanie moczu, stosowany w kamicy nerkowej, jako środek moczopędny, przy schorzeniach płucnych, zewnętrznie przy krwawiących, źle gojących się ranach.
• Jest bardzo chętnie zjadany przez domowe ptaki: kury, gęsi i kaczki i stąd pochodzi jego nazwa gatunkowa.
• Korzenie zawierają barwnik indygotynę.

Działanie
Diureticum, metabolicum, antiphlogisticum.
Wyciągi z surowca zwiększają wydalanie moczu (flawonoidy), ułatwiają usuwanie nadmiaru jonów sodu i chloru, również szkodliwych produktów przemiany materii. Chronią w pewnym stopniu wątrobę przed toksycznymi metabolitami oraz przywracają równowagę między krystaloidami a koloidami w moczu. Wartość lecznicza ziela rdestu ptasiego wiąże się w dużym stopniu z wpływem na stan czynnościowy różnych narządów wewnętrznych (np. śledziony, nerek, wątroby), tkanek (np. naskórka, ścian naczyń krwionośnych, błon śluzowych) oraz płynów ustrojowych (np. koloidów krwi) i jest uwarunkowana obecnością rozpuszczalnej krzemionki (patrz: Equisetum arvense). Wskutek jej działania następuje zwiększenie elastyczności tkanek ektodermalnych, przyspieszenie rozwoju tkanki łącznej (np. w ranach, ubytkach pooperacyjnych) i zmniejszenie przepuszczalności ścian naczyń włosowatych (synergizm działania krzemionki, D-katechiny i flawonoidów). Wyciągi z surowca działają również przeciwzapalnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego, hamują w pewnym stopniu rozwój drobnoustrojów oraz tamują drobne krwawienia jelitowe. W lecznictwie ludowym rdest jest uważany za środek przeciwcukrzycowy (brak potwierdzenia naukowego).

Wrotycz

Wrotycz

 

gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie i na obszarach Azji o umiarkowanym klimacie. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tym obszarem. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.

Zastosowanie

• Roślina lecznicza.
  • Surowiec zielarski: Kwiat wrotyczu (Flos Athannasiae, Flos Cinnae), olejek wrotyczowy (Oleum Tanateci). Kwiaty wrotyczu zawierają od 1 do 1,5% olejku, którego głównymi składnikami są tujon, izotujon, kamfora, borneol oraz gorzki lakton – tanacetyna i flawonidy: akacetyna i luteolina.
  • Działanie: Roślina była stosowana dawniej do leczenia histerii, do pobudzania menstruacji oraz przy stłuczeniach, zwichnięciach, reumatyzmie i chorobach skóry. Używano ją też do zwalczania robaków obłych w układzie pokarmowym. Była w tym skuteczna, jednak w koniecznych do tego celu ilościach miała już działanie trujące dla człowieka. Obecnie jest stosowana jako domieszka do leków zewnętrznego stosowania we wszawicy głowowej i łonowej (alkoholowy wyciąg o nazwie Artemisol).
• Sztuka kulinarna: choć jest trujący, w średniowieczu wrotycz był stosowany jako przyprawa. Np. jego młodych pączków używano zamiast kaparów, a koszyczki kwiatowe zapiekano w cieście. Obecnie już nie jest używany w kuchni.
• Zapach wrotycza, przypominający zapach kamfory skutecznie odstrasza owady. Z tego też względu jest używany jako repelent do odstraszania much, mrówek i moli.
• Odwar z ziela nadaje się do ekologicznego zwalczania stonki ziemniaczanej i mszyc.

• Roślina ozdobna uprawiana w ogrodach na rabatach. Szczególnie nadaje się na suche bukiety. Oprócz typowej formy uprawiane są odmiany ozdobne, np. 'De Candolle' o podwójnie pierzastodzielnych liściach.

Obecność w kulturze

• W Bretanii napój z wrotycza pospolitego pito dawniej w poniedziałek wielkanocny. Uważano, że niezachowanie tego zwyczaju powodowało, iż cały rok był pełen demonów, czarów i chorób.
• Często jego zasuszone ziele noszono w modlitewniku do kościoła (podobno zapobiegał zaśnięciu podczas nudnego kazania).

Uprawa

Roślina łatwa w uprawie, w Polsce całkowicie mrozoodporna (strefy mrozoodporności 4-10). Jest ekspansywna i rozrasta się nieograniczenie, z tego też względu należy w ogrodzie kontrolować jej rozwój. Nie ma specjalnych wymagań, ale preferuje słoneczne stanowiska i przepuszczalne, suche gleby. Najłatwiej rozmnażać ja przez podział bardzo wczesną wiosną, można też przez wysiew nasion wczesną wiosną.

5 ziół skutecznych w leczeniu bezsenności

Cały dzień jesteś zmęczony i chce ci się spać, a wieczorem jak na złość znowu nie możesz zasnąć? Jest na to rada - wypróbuj naturalne zioła wspomagające walkę z bezsennością! 

Melisa
Melisa jest chyba najczęściej stosowanym, naturalnym specyfikiem na bezsenność. Przygotowanie naparu jest banalnie proste - wystarczy łyżeczkę rozdrobnionych liści melisy zalać wrzącą wodą i odczekać około pół godziny.
Alternatywnie liście melisy można zalać butelką białego wina (koniecznie białego!) i pozostawić w ciemnym miejscu na 72 godziny.

Arcydzięgiel
Arcydzięgiel - ta mało znana roślina ma działanie uspokajające i relaksujące, stosowana jest także przy bólach gośćcowych, nerwobólach i zapaleniu korzonków nerwowych.
Przygotowanie naparu jest banalne - wystarczy jedną łyżeczkę liści zalać wrzącą wodą (do połowy szklanki) i następnie odczekać około 20 minut.

  Kawa(tzw. pieprz metystynowy)
Kava to bardzo rzadko stosowany specyfik na bezsenność. Dziwi mnie to, ponieważ jej skuteczność jest bardzo wysoka. Kava działa uspokajająco i relaksacyjne, po jej zażyciu człowiek czuje się wyciszony i absolutnie spokojny.
  Kawy nie spożywa się jako naparu, lecz jako suplement diety w kapsułkach. Możesz nabyć ją w aptekach.

Rumianek
Rumianek jest nie tylko świetnym ziołem, który uwolni nas od bezsenności, ale też jest pomocny w leczeniu bólów mięśni i głowy. Dodatkowo rumianek można stosować do przymawnia oczu i ran ze względu na jego działanie łagodzące.
Przygotowywanie jest proste - łyżeczkę rumianku należy zalać wrzącą wodą i odczekać około pół godziny.

Gałka muszkatołowa
Gałka muszkatołowa rzadko jest stosowana w leczeniu bezsenności w Europie, w przeciwieństwie do krajów wschodnich. Ma właściwości łagodzące i uspokajające, przydatna jest w przypadku bólów reumatycznych. Należy uważać, żeby nie przesadzić z ilością spożywanej gałki muszkatołowej, ponieważ w większych ilościach ma działanie silnie psychoaktywne (mówiąc po ludzku - zachowuje się jak narkotyk).
Przygotowywanie gałki do muszkatołowej do spożycia jest już trudniejsze. Należy gałkę zetrzeć i otrzymany proszek podzielić na cztery porcje. Wieczorem należy spożywać jedną porcję wymieszaną z wodą.
Alternatywnie gałkę można dodawać do mleka z miodem.

Autor tekstu :

swiadomysen

Jak sobie radzić z rakiem piersi?

Rak piersi dotyka bardzo wielu kobiet, jest to najczęstszy nowotwór złośliwy występujący u kobiet. Statystyki z 2002 roku mówią, że rak piersi stanowił prawie 13 procent wszelkich rozpoznań nowotworów złośliwych u płci pięknej. 

Nowotwór ten atakuje również mężczyzn, ale jest rzadki i późno rozpoznawany. Zauważa się, że w latach 70-90 dwudziestego wieku gwałtownie wzrosła ilość zachorowań na raka sutka. Mogło to być spowodowane zmianą stylu życia kobiet w krajach rozwiniętych oraz wzrostem wykrywalności.

Jeśli mowa o statystykach z obszarów amerykańskich, to w 2001 roku na inwazyjnego raka piersi zachorowało 192 200 kobiet i odnotowano 40 860 zgonów nim spowodowanych. Dodatkowo, ryzyko, że rak piersi wystąpi, wynosi 1:8.

Rak piersi częściej występuje u kobiet w Ameryce Północnej i w Europie, niż w Azji i w Afryce. Mogą mieć na to wpływ czynniki genetyczne (mówi się, że 5-30%) oraz czynniki środowiskowe, które są ściśle powiązane ze stylem życia , a także czynniki kulturowe, na przykład karmienie piersią.

Wzrost ryzyka zachorowania na raka piersi zaczyna się od trzydziestego roku życia, a po menopauzie utrzymuje się na stałym poziomie. Dodatkowo, ryzyko zwiększa się u kobiet, które nie rodziły dzieci (trzykrotnie), w porównaniu do kobiet, które już rodziły.

Dodatkowym zagrożeniem może być nadwaga w okresie po klimakterium. Paradoksalnie, nadwaga zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania przed tym okresem. Warto dodać, że badania dowodzą, że zwiększenie aktywności fizycznej wpływa pozytywnie na obniżenie ryzyka zachorowania.

Radioterapia i chemioterapia - Skutki uboczne 

Leczenie raka piersi jest dość uciążliwe i jest to proces wieloetapowy. Często jest to leczenie operacyjne, polegające na wycięciu guza. Jedną z metod jest chemioterapia. Skutki uboczne mogą być nieznośne, jednakże jest to jedna z bardziej skutecznych metod leczenia. Inną metodą leczenia jest radioterapia. Polega ona na promieniowaniu obszaru operowanego, a także czasem dołu pachowego i nadobojczykowego. Radioterapii dokonuje się wtedy, gdy średnica guza wynosi więcej niż 5 cm. W obu przypadkach następuje powolne niszczenie szpiku kostnego, co sprawia, że zmniejsza się ilość białych i czerwonych krwinek, a także płytek krwi. Pojawiają się również mdłości i wymioty, a także ogólne osłabienie organizmu i anemia. Jedną z uzupełniających terapii jest hormonoterapia, którą przeprowadza się wtedy, gdy więcej niż 10% komórek wykazuje wrażliwość na żeńskie hormony steroidowe, czyli na estrogeny i progesteron.

Po zakończeniu leczenia konieczna jest rehabilitacja, a jej najważniejszą częścią jest fizjoterapia. Powinno się ćwiczyć i masować rękę po stronie operowanej, a także odpowiednio ją układać. Najczęściej wykonuje się to samodzielnie. Dzięki temu zapobiega się narastaniu obrzęku limfatycznego.

 Autor tekstu:

magdaq

ziółko

Chmiel

gatunek byliny z rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Występował w stanie dzikim prawdopodobnie w południowej Europie, na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Północnej. Jednak uprawiany przez człowieka skolonizował (jako zdziczała roślina uprawna) strefę klimatów umiarkowanych i ciepłych całej Eurazji.

Zastosowanie

• Żeńskie szyszki chmielu wykorzystywane są w piwowarstwie jako przyprawa do brzeczki.
• Roślina lecznicza: zawiera aromatyczną żywicę (lupulinę), olejek lotny, gorycze i inne substancje o właściwościach uspokajających, bakteriostatycznych i moczopędnych. Napar z chmielu działa skutecznie przy zasypianiu, łagodzi nadpobudliwość, ma zastosowanie w leczeniu gruczołu krokowego, usprawnia trawienie. Wyciągu z szyszek używa się na wrzody i trudno gojące się rany, ze względu na silne właściwości bakteriobójcze.
• Roślina kosmetyczna: hormonalne działanie chmielu jest wykorzystywane w kosmetyce do opóźniania procesu starzenia się skóry. Wyciąg z chmielu jest używany do produkcji kremów, mleczek, lotionów oraz jako składnik kąpieli regeneracyjnych, a przede wszystkim do produkcji szamponów.
• Sztuka kulinarna: młode pędy mogą mieć zastosowanie w kuchni – surowe przyrządza się jako surówki, gotowane przypominają w smaku szparagi. Pliniusz Starszy, w swojej "Historii Naturalis" wymienia chmiel jako delikatną jarzynę. Opinię tę potwierdza Marcjalis w jednym ze swoich epigramatów. Młode pędy i liście mogą zostać wykorzystane także do przygotowania zupy.

Uprawa

W Polsce historia uprawy chmielu zwyczajnego sięga IX w. Główne rejowy uprawy to południowo-wschodnie obszary kraju. Polska jest piątym na świecie i trzecim w Europie producentem chmielu po Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Czechach i Chinach. W 2009 r. zbiory chmielu w Polsce wyniosły prawie 3 700 t i były o ponad 7 proc. większe od zbiorów w 2008 r. Chmiel uprawiany jest na obszarze 2 166 ha. Produkcją tą zajmuje się ok. 1000 gospodarstw. W samej gminie Wilków (województwo lubelskie) ponad 600 gospodarstw uprawia 40 proc. całej krajowej produkcji chmielu.

Wymagania i pielęgnacja

Miejsce pod plantację powinno być nasłonecznione i osłonięte od wiatrów. Gleba żyzna, o odczynie obojętnym do lekko zasadowego. Przed założeniem plantacji prowadzi się staranne zabiegi pielęgnacyjne ziemi, nawożenie i odchwaszczanie. Następnie co roku nawozi się i wykonuje zabiegi niszczące chwasty, szkodniki i choroby.

Rozmnażanie

Plantacje chmielu owocują do kilkunastu, nawet kilkudziesięciu lat. Uprawiane są tylko osobniki żeńskie – wytwarzające szyszki. Rośliny rozmnażane są wegetatywnie. Sadzonki pozyskuje się wiosną z ubiegłorocznych pędów.

Zbiór i przechowywanie

Kwiatostany żeńskie, zwane szyszkami, zbiera się w sierpniu. Obrywane są ręcznie lub przy pomocy maszyn do zrywania. Szyszki suszy się w temperaturze do 40 °C (do 55 °C). Szyszki chmielu należy przechowywać krótko (maksymalnie rok) w ciemnym i suchym miejscu.

kwiaty do skrzynek

Pelargonia

rodzaj bylin lub półkrzewów z rodziny bodziszkowatych. Liczy około 200 gatunków roślin pochodzących głównie z Afryki Południowej. Nazwa pochodzi od greckiego słowa "pelargós"Gatunkiem typowym jest (bocian), od podobieństwa torebek nasiennych do bocianiego dzioba. Pelargonium hirsutum (N. L. Burman) Ait..

Zastosowanie

• Wiele gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, w Polsce głównie jako rośliny doniczkowe w mieszkaniach i na balkonach. Do Europy po raz pierwszy przywieziono je z Afryki na początku XIX wieku. Obecnie są one jedną z najważniejszych roślin uprawianych na balkonach i werandach. Ogrodnicy wyhodowali dużą ilość odmian. Wszystkie uprawiane pelargonie ozdobne to mieszańce. Ogrodnicy dzielą je na 4 główne grupy:
  • pelargonie bluszczolistne pochodzące od Pelargonium peltatum hort. Mają łodygi płożące się, liście mięsiste i błyszczące o kształcie podobnym do liści bluszczu. Kwiaty zebrane są w baldach i są pojedyncze lub pełne w kolorach od białego poprzez różowy, liliowy i purpurowy do fioletowego. Są uprawiane w mieszkaniach i na balkonach.
  • pelargonie pasiaste pochodzące od Pelargonium zonale hort. Mają wzniesione pędy, liście nerkowate o falistych brzegach wyrastające na długich ogonkach i zazwyczaj posiadające na górnej stronie charakterystyczne wzory. wiaty pojedyncze lub pełne, zawsze zebrane w baldachy. Kolor u róznych odmian od białego poprzez róż, czerwień do fioletu. Są uprawiane przeważnie na balkonach.
  • pelargonie wielkokwiatowe pochodzące od Pelargonium grandiflorum hort. Mają wzniesione pędy, liście duże, 5-klapowe o piłkowanych brzegach, owłosione. Kwiaty są duże i zebrane w baldachy. Mają kolor od białego poprzez różowy, liliowy i czerwony do fioletowego. Zazwyczaj są uprawiane w mieszkaniach.
  • pelargonie pachnące: Należą tutaj odmiany m.in. pochodzące od gatunków: pelargonia kutnerowata (P. tomentosum Jacq.), pelargonia pachnąca (P. graveolens L'Her.), pelargonia wonna (P. odoratissimum (L.) L'Her.), Pelargonium crispum (P. J. Bergius) L'Her.
• Z liści wielu gatunków produkuje się olejek zapachowy wykorzystywany w perfumerii. W tym celu wykorzystuje się głównie gatunki olejkodajne: P. capitatum (L.) L'Hér. ex Ait., P. fragrans (Poir.) Willd., P. graveolens L'Hér. ex Ait., P. krappeanum Knuth, P. odoratissimum (L.) L'Hér. ex Ait.,  P. radula (Cav.) L'Hérit.
• Rozmnażanie
• pobierz  z roślinki kilka sadzonek o długości około 10 cm.Usuń z sadzonki dolne liście i posadź pojedyńczo. Podłoże powinno byc stale wilgotne.

ziółko

Perz

gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Europie i Azji, na obszarach o klimacie kontynentalnym i subkontynentalnym. W Polsce roślina bardzo pospolita na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

• Surowiec zielarski: kłącze (Rhizoma Agropyri) zawiera takie składniki, jak: inulina, saponiny, olejki eteryczne, kwasy organiczne, śluzy, cukry, krzemionkę, duże ilości węglowodanów, sole mineralne (zwłaszcza potas i żelazo), witaminę C).
• Działanie: moczopędne, przeciwbakteryjne, przeciwgorączkowe, żółciopędne. Największe zastosowanie znajduje w leczeniu chorób przemiany materii, jako tzw. ziółko czyszczące krew – w leczeniu choroby reumatycznej, dny moczanowej, trądziku i w początkowych stadiach cukrzycy. Używa się go po zatruciach, gdy trzeba z organizmu jak najszybciej usunąć trucizny, jak również po przebytych zakażeniach. Wchodzi w skład wielu mieszanek ziołowych. Stosowany jest także w leczeniu nieżytów górnych dróg oddechowych, przy obrzękach wątroby, zmniejszonym wydzielaniu żółci, kamicy żółciowej, hemoroidach. Najczęściej stosowany jest w postaci odwaru.
• Odwar z kłączy (1 łyżkę stołową rozdrobnionego suszu zalać 1 szklanką wody, doprowadzić do zawrzenia i od tego momentu gotować pod przykryciem przez 5-7 minut, przecedzić w razie potrzeby pić 2-3 razy dziennie po 2/3 szklanki) to bardzo skuteczny środek moczopędny i zalecany pomocniczo w cukrzycy. Jego picie stosuje się również w chorobach nerek, pęcherza moczowego, dolegliwości ze strony wątroby, kamicy nerkowej i żółciowej, złej przemianie materii i jako zioło „czyszczące krew”.
• Zbiór i suszenie: zebrane kłącze myje się, tnie na drobniejsze kawałki i suszy w naturalnych warunkach.

Inne zastosowania

• Zastosowanie rolnicze perzu jest niewielkie – ziele i kłącza mogą być używane jako pasza dla zwierząt.
• W okresach głodu dodawano do mąki zmielone kłącza perzu. Dodatek ten nie tylko ma własności odżywcze, ale również korzystnie oddziałuje na zdrowie.
• Kłącza perzu obok korzenia ryżowego, były niegdyś używane do wyrobu włosia szczotek i mioteł. Współcześnie zastosowanie to zostało wyparte przez znacznie tańsze w produkcji włókna wykonane z tworzyw syntetycznych

Niezapominajki

Niezapominajka

 

rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Zwyczajowo nazywana czasami niezabudką. Występuje w stanie dzikim w umiarkowanych strefach Europy, Azji, Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, Australii, Afryki. Liczy ok. 50 gatunków.

Zastosowanie

• Roślina uprawna: kilka gatunków to cenione rośliny ozdobne.

Ciekawostki

• Niezapominajka jest kwiatem stanowym Alaski.
• Niezapominajka symbolizuje pamięć.
• W 1934 r. wolnomularska Wielka Loża „Pod Słońcem” (Grossloge „Zur Sonne”) w Bayreuth, jedna z ówczesnych niemieckich obediencji, przyjęła emblemat niezapominajki jako substytut tradycyjnego cyrkla i węgielnicy.
• Corocznie, od 2002 r. w dniu 15 maja, obchodzone jest w Polsce Święto Polskiej Niezapominajki. Jego inicjatorem był Andrzej Zalewski, który wystąpił z taką propozycją w programie Ekoradio, emitowanym przez Polskie Radio Program I.

Legendy

W mitologii germańskiej jeden z bogów nazywał po kolei wszystkie rośliny. Małe niebieskie kwiatki zawołały "Panie, nie zapomnij o nas". "Niezapominajki – takie będziecie się nazywać" – odpowiedział bóg.

Według jednej z legend małe kwiatki zawołały "Nie zapomnijcie o nas" za odchodzącymi z Edenu Adamem i Ewą.

Dzieciątko Jezus siedząc na kolanach Maryi powiedziało pewnego dnia, że chciałoby aby przyszłe pokolenia mogły zobaczyć jej oczy. Dotknęło jej oczu ręką, którą następnie machnęło i na ziemi pojawiły się niezapominajki.

Według średniowiecznych germańskich przesądów ten kto nosi niezapominajki nie zostanie zapomniany przez swoją miłość.

Według średniowiecznej legendy rycerz i jego pani spacerowali wzdłuż rzeki. Rycerz nachylił się, aby zerwać rosnące nad rzeką kwiaty. Ciężka zbroja sprawiła jednak, że wpadł do rzeki i zaczął tonąć. W ostatniej chwili wyrzucił zerwane kwiaty na brzeg i zawołał "Nie zapomnij mnie".

wiersz

Białe, drobne kwiatki rozchyla zawilec,
by wśród leśnych ścieżek spacer nam umilać.
Żyje nie za wiele, choć zawilcem zwie się
pragnie tylko kwitnąć jak najdłużej w lesie.

Autor tekstu :

Włodzimierz Scisłowski

kaktus

Kaktus wielkanocny

 

rodzaj rośliny z rodziny kaktusowatych występujący w brazylijskich w dżunglach (stany: Parana, Santa Catarina). Swoją nazwę zawdzięcza okresowi kwitnienia, który przypada na wiosnę, ale nie zawsze na Wielkanoc. Uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Kwiaty

Pojawiają się wiosną z areoli (tzw. śpiących pączków). na wierzchołku ostatniego (najmłodszego) członu. Mają intensywną barwę i zazwyczaj występują licznie.

Uprawa

Wymagania

Najlepiej słoneczne, ale nie bezpośrednio oświetlone miejsce. Nie lubią spadków temperatury poniżej 10 °C. Korzystnie jest zrosić roślinę co pewien czas.

Rozmnażanie

Odcinamy od rośliny fragment pędu, suszymy go kilka dni i wsadzamy do wilgotnego podłoża.

Choroby i szkodniki

• Wełnowce – kryją się one na złączeniach członów. Należy je usunąć wacikiem zamoczonym w alkoholu metylowym
• Mszyce – rozwijają się w koloniach na korzeniach tuż przy nasadzie łodygi. Niszczymy je insektycydem.

kwiatuszek uspokajający

Grzybień biały

zwyczajowo nazywane także nenufarem lub lilią wodną – gatunek byliny z rodziny grzybieniowatych (Nymphaeaceae). Jeden z około 50 gatunków z rodzaju grzybienie Nymphaea. Typ nomenklatoryczny dla rodzaju. Ze względu na efektowne, duże kwiaty pływające na powierzchni wody gatunek ten rozpowszechniony jest w uprawie, zwłaszcza w postaci odmian barwnie kwitnących. Jest to także roślina lecznicza, a dawniej także barwierska. W wielu krajach gatunek z powodu zagrożenia naturalnych stanowisk objęty został ochroną prawną, w tym także chroniony jest w Polsce.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Uprawiana w stawach i oczkach wodnych. Istnieje wiele odmian uprawnych różniących się wielkością i barwą kwiatów oraz liści.

Roślina lecznicza

• Surowiec zielarski: korzeń grzybienia – Radix Nymphaeae, kwiat grzybienia świeży – Flos Nymphaeae recens.
• Działanie lecznicze: wyciągi ze świeżych kwiatów są środkiem nasercowym i uspakajającym. Działają ogólnie uspakajająco, nasennie (z natężeniem zależnym od wrażliwości osobniczej) oraz hamują pobudzenie seksualne. Kłącza używano do pielęgnacji włosów, a z kwiatów produkowano wodę kwiatową. W polskiej medycynie ludowej świeże liście przykładano przy schorzeniach skóry (wrzody, wypryski, róża) oraz przy bólach głowy. Napar z suszonych liści stosowano wewnętrznie przy schorzeniach układu oddechowego. Na kresach wschodnich (przykład pochodzi z Dereszowic nad Prypecią) wywar z korzenia pito przy chorobach macicy, a wywar z kwiatu przy białych upławach.

Roślina barwierska

Korzenie ze związkami soli żelaza stosowane były do barwienia na intensywny kolor zielony. Stare kłącza farbują na kolor czarny.

Sztuka kulinarna

Niektóre źródła podają, że kłącza są pożywne ze względu na skrobię i jadalne po przegotowaniu, inne źródła ostrzegają przed substancjami toksycznymi, dodając, że prawdopodobnie jadalne są nasiona

 

Uprawa

Wymagania

Do uprawy wybierać należy dobrze nasłonecznione oczka wodne i stawy (w cieniu rośliny kwitną słabo i kwiaty się nie rozwijają). Najlepszy efekt osiąga się przy sadzeniu grupowym lub masowym. Sadzić należy na dnie zbiornika, w żyznym ile bagiennym. W pojemnikach można uprawiać tylko odmiany karłowe. Odmiany barwne, pochodzenia mieszańcowego, wymagają bardziej żyznego podłoża, zasilanego co 2–3 lata świeżą ziemią kompostową, zmieszaną z rozłożonym krowińcem. Rośliny takie mają też większe wymagania świetlne (najlepiej rozwijają się w lata ciepłe i słoneczne) i rosną na płytszych wodach (ok. 0,5 m głębokości).

Rozmnażanie

Rozmnaża się przez podział kłącza (mieszańce tylko w ten sposób ponieważ z natury są bezpłodne), najlepiej w maju. Z powodu ochrony prawnej nie wolno pozyskiwać do uprawy roślin z natury. Zaleca się sadzenie młodych roślin najpierw w wodzie płytkiej, do czasu rozwinięcia pierwszych liści. Możliwe jest też rozmnażanie z nasion. Nasiona przechowuje się zalane wodą. Wysiewa się je w marcu–kwietniu do pojemników z ziemią darniową i piaskiem zanurzonych w wodzie o temperaturze ok. 10–12 °C, nasiona umieszcza się w podłożu na głębokości 1–2 cm. Po skiełkowaniu (zwykle po ok. 3 tygodniach) młode rośliny rozsadza się do coraz to większych pojemników w miarę ich wzrostu i umieszcza na głębszej wodzie, aż do docelowej głębokości (zwykle 40–50 cm)

 

Wiciokrzew

Wiciokrzew

W zależności od formy w jakiej występują te pnącza, wyróżniamy wiciokrzewy, które są zielne i pnące, oraz suchodrzewy, będące roślinami zdrewniałymi. Obie formy występują na całej półkuli północnej.

W Polsce występują zarówno gatunki dziko rosnące, jak i gatunki ozdobne uzyskane w hodowli. Występujący w naturze na Dolnym Śląsku, Wielkopolsce, Ziemi Lubuskiej i Pomorzu Zachodnim wiciokrzew pomorski znajduje się pod ochroną.

Wiciokrzewy są pnączami o wijących się pędach i mogą dorastać w zależności od odmiany nawet do 15 m wysokości. Znanych jest prawie 200 gatunków, z których większość jest roślinami mrozoodpornymi. Wiciokrzewy sadzi się przy podporach w miejscach dobrze nasłonecznionych. Rosną również w miejscach bardziej cienistych, ale ich kwitnienie jest wtedy słabsze. Mają płytki system korzeniowy co powoduje, że należy ściółkować wokół roślin. Nie mają dużych wymagań co do żyzności gleby, ale nie może to być ziemia sucha. Dobrze znoszą zanieczyszczenie powietrza. Nie wymagają właściwie pielęgnacji poza usuwaniem uschniętych pędów.

Kwitnienie wiciokrzewów w zależności od gatunku odbywa się od maja do późnej jesieni. Kwiaty pojawiają się stopniowo, a okres kwitnienia rośliby trwa 3 - 4 miesiące. Kwiaty mają wielkość od 3 do 6 cm, a kolor w zależności od gatunku: od śmietankowo-białego, poprzez odcienie żółci i różu, aż do czerwonego i fioletowo-czerwonego. Liście wiciokrzewu są ciemnozielone i gęste.

Wiciokrzew można sobie samemu rozmnożyć poprzez tzw. odkład, lub poprzez sadzonki. Odkłady przeprowadza się pod koniec maja do początku czerwca - przyginając i zasypując ziemią młode pędy. Na wiosnę następnego roku odcina się takie odkłady. Sadzonki uzyskuje się w czerwcu z pędów posiadających co najmniej 2 węzły. Takie pędy odcina się i wsadza do wilgotnej ziemi, gdzie po ok. miesiącu następuje ukorzenienie.

Wiciokrzewy nie są atakowane przez szkodniki, jedynie okresowo w maju mogą pojawiać się mszyce

http://ryszard-wszystkoodomuiogrodzie.blogspot.com/

 Autor tekstu :

Ryszard Marszałek

Zioła

Chaber

Chaber bławatek (Centaurea cyanus 1753) – gatunek rośliny zielnej z rodzinyastrowatych. Nazwy ludowe: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, wasilek, wawer. Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny, archeofit.

Zastosowanie

• Roślina lecznicza
  • Surowiec zielarski: kwiat bławatka bez kielicha (Flos Cyani sine calicis, Flos Cyani). Zawiera antocyjanidyny, flawonoidy, sole mineralne (w tym dużo manganu), cychorynę, centaurynę.
  • Działanie: moczopędne, żółciopędne i przeciwzapalne. Ze względu na bardzo łagodne działanie przeciwzapalne stosowany przy zapaleniu spojówek i w pediatrii. Napar z kwiatów zalecany jest przy chorobach nerek, stanach zapalnych kłębków i miedniczek nerkowych, przy niewydolności krążenia i w kamicy nerkowej. Zewnętrznie stosuje się go przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach.
  • Zbiór i suszenie: kwiat zbierać w słoneczny dzień, rano, po obeschnięciu rosy. Zbiera się płatki, wyrywając je z koszyczka. Zebrane kwiaty należy suszyć bardzo szybko w zacienionym i silnym przewiewie, aby nie zblakły, gdyż wówczas tracą własności lecznicze. Susz szczelnie zamknąć i przechowywać w ciemności.
• Roślina ozdobna – stosowana na kwiat cięty i rabaty.
• Barwnik – w czasach, gdy nieznane były sztuczne barwniki, z płatków brzeżnych bławatka wytwarzano niebieską farbę w połączeniu z ałunem, która doskonale barwiła wełnę. Sam sok barwi papier i przetwory spożywcze na niebiesko.
• Roślina miododajna
• Roślina kosmetyczna: używany przy łupieżu i grzybicy skóry głowy. Idealnie nadaje się do pielęgnacji włosów.

Uprawa

• Uprawia się przede wszystkim odmiany pełne – wszystkie kwiaty mają dużą i rurkowatą koronę koloru białego, różowego, purpurowego i niebieskiego.
• Sposób uprawy: termin siewu przypada na marzec – kwiecień, w rozstawie 20–30 cm. Ilość nasion na 1000 roślin: 2–3 g. Rośliny kwitną po około 10 tygodniach od 
• siewu  
•  

Strumienie energii w ogrodzie

Uważany za wzorcowy ogród "BaoShann Suen" w Husum dzięki pagodom i charakterystycznym mostkom w kształcie łuku i owalnym ścieżkom odpowiada wymogom tradycyjnej chińskiej sztuce ogrodnictwa.

Ogród ma tzw. "dobre FengShui" - specjalnie użyłem cudzysłowia, ponieważ bardzo często źle interpretujemy to słowo - nie tylko wtedy kiedy ma chiński charakter. Wspaniałe ogrody francuskie również mogą szczycić się doskonałym "FengShui". Wprawdzie przyzwyczailiśmy się, że chińskie akcesoria nadają ten wyraz ale to złudzenie. O wiele ważniejsze od gadżetów jakie stosujemy dla uatrakcyjnienia ogrodu jest to, aby pasował do otoczenia i do ludzi, którzy z niego korzystają. To od naszego osobistego gustu zależy czy urządzimy go w starym wiejskim stylu, bardziej prostym, czy posadzimy w nim konwalie czy bambus, czy wystawimy krasnale ogrodowe czy chińskie wazy.

Dobra energia wyrażana przez FengShui nie zależy od tego co zrobimy, ale jak zrobimy. Istotne jest tutaj właściwe rozmieszczenie elementów jak i nasz osobisty stosunek do ogrodu. Ogród nigdy nie będzie piękny jeśli my go takim nie widzimy o sentymencie dłubania w ziemi już nie wspomnę. CHI, która obejmuje wszystko i wszystkich nie rozróżnia zawartych w nim metod czy styli ona po prostu jest i dla niej ważne jest czy uznajemy siłę i poruszanie się CHI i czy potrafimy nią właściwie kierować.

Strumień CHI powinien mieć swobodny dostęp do naszego ogrodu i przenikać go łagodnymi ścieżkami. Nie powinien nigdzie zostawiać nienaruszonych miejsc i zatrzymywać się w jednym miejscu na stałe. Istotą jest, aby wejście do ogrodu i ewentualnie wejście do domu nie leżały w jednej prostej linii. To samo dotyczy działek rekreacyjnych, by wejście i część rekreacyjna nie były jedyną ścieżką dla energii. CHI w takiej sytuacji przemknęłaby przez nasz ogród prostym strumieniem niczym wartki potok i nie zdąży rozlać się po zagrodzie. W tym momencie nie przynosi nam to żadnej korzyści. Weźmy to pod uwagę przymierzając się do zmian w ogrodach. 

"Ogrody powstają jako pożywienie dla serca"

LaoTsy.

Czy kultura chińska jest dla Ciebie równie inspirująca? ShuDian the China Ebooks Library

 Autor tekstu:

Adam Topor

Zioła

Pokrzywa

Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica.) – gatunek rośliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae Juss.). Znana także pod nazwami: pokrzywa dwupienna, pokrzywa wielka, pokrzywa parząca, żgajka, parzawka. Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce Północnej, Ameryce Północnej. W Polsce pospolita.

Zastosowanie

• Roślina lecznicza:
  • Surowiec zielarski: liść – Folium Urticae (Folium Utricae majoris), ziele – Herba Utricae dioicae (H. U. majoris), korzeń – Radix Utricae dioicae (R. U. majoris), nasiona pokrzywy – Semen Utricae dioicae.
  • Działanie: stosowana w stanach zapalnych dróg moczowych. Zawarte w korzeniusitosterole wykorzystywane są w leczeniu łagodnego przerostu prostaty, w początkowym stadium choroby. Nie likwidują choroby, ale spowalniają jej rozwój. Jest środkiem pomocniczym w leczeniu cukrzycy. Wpływa dodatnio na procesy przemiany materii, pobudza działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego i zwiększa ilość krwinek czerwonych, poprawia perystaltykę jelit. Pokrzywa pomaga też w pielęgnowaniu urody. Liść pokrzywy stosowany jest do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się i zawarty jest w licznych kosmetykach. Szczególnie polecana jest na wiosenne osłabienie. Chlorofil otrzymywany z pokrzywy wykorzystuje się w leczeniu choroby popromiennej. Używany miejscowo sprzyja gojeniu się ran, czyraków i wrzodów. Zdolność pokrzywy do tamowania krwotoków znana była już w starożytności, opisał ją m.in. Dioskurides i Pliniusz. Obecnie z pokrzywy i krwawnika sporządza się płynne wyciągi, które stosowane do wewnątrz tamują krwawienia nosa, jelit, macicy i płuc. Przeciwwskazaniem do stosowania są krwotoki wywołane polipami i rakami macicy oraz przydatków.
• Roślina jadalna: młode pędy (stare liście stają się włókniste) dodaje się do sałatek i szpinaku po uprzednim sparzeniu w temp. ok. 60 °C (w tej temp. inaktywuje się histamina i kwas mrówkowy, które są odpowiedzialne za parzące właściwości pokrzywy). Z pokrzywy robi się także zupę oraz klops. Pokrzywa jest jednym z dodatków do jajecznicy.
• Kosmetyka: z liści pokrzywy otrzymuje się chlorofil a i b, którego zawartość w świeżej masie dochodzi do 5%. Ma on szerokie zastosowanie w produkcji kremów, maseczek i toników.
• Roślina pastewna: dodaje się do mieszanki dla drobiu i innych zwierząt hodowlanych, gdyż wartością odżywczą nie odbiega od roślin strączkowych.
• Włókiennictwo: włókna pokrzywy otrzymywane z łodyg, których wydajność wynosi ok. 10%, są długie i mocne. Kiedyś były powszechnie wykorzystywane do produkcji szpagatu, lin a nawet tkanin. Ajnowie z Sachalinu od wieków wykorzystywali pokrzywę do otrzymywania przędzy, z której pletli powrozy i sieci rybackie. Podobnie postępowali rybacy z Kamczatki, którzy włókna pokrzywy wykorzystywali do produkcji sieci odznaczających się trwałością i lekkością, długo nie nasiąkały wodą i nie gniły (w tamtych rejonach nie rosną inne rośliny włókniste.) W XIX w. w Europie z pokrzywy wyrabiano tkaniny i sita do przesiewania mąki. Podczas I wojny światowej w Niemczech z pokrzywy wytwarzano materiały ubraniowe, ze względu na brak bawełny.

Obecność w kulturze i symbolice

Pokrzywie od wieków przypisywane są właściwości magiczne. Wykorzystywana była w postaci naparu o właściwościach eterycznych, którym należało skropić ubranie i pomieszczenia mieszkalne. Ma przywracać spokój ludziom i domowi, oczyścić ze złej energii nieprzyjemnych uczuć. Obyczaj ten był jedną z metod egzorcyzmu.

Życiodajne drzewa w Twoim Ogrodzie Część II

Drzewa leczą ciało i duszę. Stres, strach i rozpacz wywołują w naszym organiźmie różne dolegliwości. Dlatego, by wybrać odpowiednie drzewo do naszego ogrodu należy sprawdzić jakie drzewo chcesz posadzić. Znajdziesz tu opis, które drzewa mają dobry wpływ na nasze zdrowie.  

Posłuchaj drzewa co się dzieje w jego wnętrzu. Przyciśnij ucho do pnia. Czy słyszysz cichutkie szmery? Drzewo żyje, mówi do Ciebie.
Stworzyłam wykaz drzew i ich właściwości, sprawdź jakie drzewo chcesz posadzić w swoim ogrodzie.  

JAŁOWIEC
Ułatwia rozpoczynanie nowych przedsięwzięć, pomaga oswoić się z wyzwaniami. Zapobiega zniechęceniu i utracie energii życiowej. Łagodzi rozpacz i  pozwala pogodzić się ze śmiercią bliskiej osoby. Leczy choroby związane z głową i mózgiem.

GŁÓG
Korzystnie wpływa na serce i układ krążenia. Pomaga uniezależnić się od innych i pomyśleć o własnych potrzebach. Wyzwala w człowieku zdrowy egoizm, który jest niezbędny do zachowania własnej tożsamości.

ORZECH
Pomaga odnaleźć sens życia. Poprawia układ oddechowy i krwionośny. Ułatwia zaakceptowanie otaczającej nas rzeczywistości, znalezienie zadowolenia z pracy, która nie daje nam satysfakcji.

BUK
Przepędza choroby gardła i nerek. Przywraca pogodę ducha, wiarę w siebie i pomyślność losu. Uwalnia od strachu.

BUKSZPAN 
Doskonały dla pracoholików, dzięki niemu przypomni, że się ma rodzinę. Zwalcza kamienie żółciowe i nerkowe, astmę i choroby skórne. Umożliwia dostrzeżenie innych aspektów życia.

ŚLIWA, CZEREMCHA I JAŚMIN
Wspaniale się pod nimi marzy, wybierz cień jednego z nich, jeśli pragniesz całkowicie wyłączyć się z rzeczywistości, zapomnieć o niej. Energia tych drzew nie sprzyja wielkiej koncentracji umysłu.

CZEREŚNIA I JAŚMIN
Drzewa te wyzwalają poczucie wspólnoty, budzą ciepłe, serdeczne uczucia.    

Trzecia część życiodajnych drzew pojawi się wkrótce.

Autor tekstu:

BENEDYKTA EMILIA BAGREC

Kocanka

Kocanka

 

Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Rośnie dziko w większości krajów Europy oraz na Syberii (obszary: Ałtaj, Krasnojarsk, Nowosybirsk, Omsk). W Polsce jest dość pospolity.

Zastosowanie

• Roślina ozdobna: Jest uprawiany na rabatach, szczególnie zaś nadaje się na suche bukiety, gdyż po wysuszeniu kwiaty długo zachowują naturalne kolory.
• Roślina lecznicza:
  • Surowiec zielarski: Kwiaty Inflorescentia Helichrysi. Zawierają glukozydy, karotenoidy, fitosterole, kwasy organiczne, garbniki i olejek eteryczny.
  • Działanie: Odwar z kocanek działa z powodzeniem w schorzeniach wątroby, szczególnie powstałych na tle niedostatecznego wytwarzania żółci, w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych. Kocanki stosowano także w niedokwaśności soku żołądkowego, a tym samym w zaburzeniach trawienia. Helichryzyna pobudza apetyt. Stosowana jest również przy reumatyzmie, podagrze. Działają żółciopędne, moczopędnie, przeczyszczająco i pobudzająco na czynności żółciowe.
  
  

  Uprawa

  Wymaga żwirowatego, przepuszczalnego i niezbyt żyznego podłoża oraz słonecznego stanowiska. Rozmnaża się z nasion, sadzonek pędowych lub przez podział kłączy. Roślinę na suche bukiety zbiera się od lipca do sierpnia, przed całkowitym rozwinięciem się koszyczków (koszyczki rozwierają się podczas suszenia, natomiast w pełni rozwinięte stają się po ususzeniu nieładne). Suszymy na powietrzu w przewiewie, w temperaturze 35 stopni, po wysuszeniu należy usunąć nadmiar szypułek.

Granatowiec

Granatowiec

 

Granatowiec właściwy (Punica granatum.) – gatunek drzewa lub ciernistego krzewukrwawnicowatych ( należący do rodziny Lythraceae). Występuje na Bliskim Wschodzie, w Indiach, na wybrzeżu Morza Śródziemnego i w krajach Kaukazu. Jedna z najstarszych roślin hodowlanych Bliskiego Wschodu. Najstarsze wzmianki o uprawie pochodzą z Sumeru sprzed ponad 3000 lat p.n.e.

Zastosowanie

• Roślina uprawna – Granaty zbiera się zanim w pełni dojrzeją. Zawierają fitoestrogeny.
  • Historia uprawy: Pierwsze wzmianki o hodowli granatowca znane są z sumeryjskich tabliczek glinianych, następnie wspominany jest on w Pięcioksięgu Mojżesza, gdyż w judaizmie miał duże znaczenie obrzędowe. Zakłada się, że uprawę granatowca w obrębie M. Śródziemnego rozpowszechnili Fenicjanie, jego łacińska nazwa Punica dowodzi, że uprawiano go w Kartaginie. Hipokrates zalecał sok przy bólach żołądka, a sproszkowaną okrywę nasienną przy dezynterii i do leczenia ran. W średniowieczu ponownie sprowadzony do Hiszpanii przez Arabów (od nazwy owocu pochodzi założone przez nich miasto Grenada).
• Sztuka kulinarna – czerwonofioletowy sok z granatu (plamy z niego są bardzo trudne do usunięcia), słodki i cierpki zarazem, dobrze gasi pragnienie. Dodaje się go do napojów i deserów. Kwaśnym sokiem z dziko rosnących granatów można zastępować sok z cytryny (w przemyśle otrzymuje się z tego soku krystaliczny kwas cytrynawy) . Z owoców odmian słodkich produkuje się wina. W kuchni perskiej sok używany jest często do przyrządzania potraw, w kuchni indyjskiej wykorzystuje się także suszone nasiona (anardhan).
  • Wartość odżywcza: Granaty zawierają cukier (8-19% z tego 5-10% glukozy), białko, kwasy organiczne (głównie cytrynowy od 05-9%), żelazo, wapń, witaminę C.
• Roślina lecznicza: W medycynie śródziemnomorskiej i azjatyckiej wykorzystywana jest kora jako środek przeciwrobaczy. Odwar z kory zawiera alkaloidy: peletierynę i izopeletryninę, które działają paraliżująco na tasiemce. Do tego samego celu medycyna chińska wykorzystuje korę z korzeni. W Azji odwar z kwiatów stosowany jest jako lek przeciwbiegunkowy. Owoc zapobiega przedwczesnemu starzeniu się. Polifenole, które zawiera, chronią przed chorobami układu sercowo-naczyniowego, nowotworami oraz łagodzą stany zapalne.
• Garbarstwo: Kora, liście i drewno granatowca zawierają do 32% garbników, które są wykorzystywane do garbowania cienkich, szlachetnych skór (safian) i produkcji farb.
• Włókiennictwo: Z kwiatów granatowca otrzymuje się jaskrawoczerwony barwnik z grupy antocyjanów – punicynę, którą m.in. wykorzystuje się do barwienia jedwabiu.
• Z nasion otrzymuje się olej.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 sposoby na pozbycie się hemoroidów

Czytaj ten artykuł, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak pozbyć się hemoroidów w naturalny i bezpieczny sposób. Czytaj więcej teraz, to prostsze niż myślisz.

Chcesz wiedzieć jak wyleczyć hemoroidy? Chcesz wiedzieć, co zrobić, żeby raz na zawsze pozbyć się tej paskudnej choroby? W takim razie masz teraz powody, by się cieszyć.  

Przedstawiam Ci dzisiaj kilka świetnych i łatwych do wykorzystania rad, dzięki którym szybciej pozbędziesz się hemoroidów. Wszystkie te rady szczególnie przydadzą Ci się, jeśli już długo nie możesz pozbyć się hemoroidów. Mam dla Ciebie teraz trzy przydatne informacje, które przydadzą Ci się do pozbycia się tej wstrętnej choroby. Po użyciu tych rad będziesz zdziwiony wynikami i to szybciej niż myślisz.

Zasad 1: Unikaj zatwardzenia.

Zatwardzenie sprawia, że zbyt mocno obciążasz żyły wokół odbytu . To wiąże się z nadmiernym użyciem żył znajdujących się tam na dole, a to może prowadzić do hemoroidów. Pierwsze co zrób, to zmień swoją dietę i zacznij od zwiększenia ilości pokarmów które zawierają dużo błonnika. Wystarcz, że będziesz spożywał więcej:

- Ziaren.
- Surowych owoców i warzyw.
- Suszonych owoców.

Zasada 2: Popraw pracę swojego układu pokarmowego.

Można zrobić wiele rzeczy, które zapobiegną tej paskudnej chorobie, a które są związane z tym jak funkcjonują twoje jelita:

- Unikaj wypróżniania. Wychodź do toalety kiedy tylko to możliwe i kiedy poczujesz ochotę. - Kolejna ważna sprawa, której powinieneś się trzymać, to unikanie wypróżniania się za szybko. Nie śpiesz się, weź ze sobą coś do poczytania, jeśli trzeba, tak aby twoje ciało mogło pozbyć się kału w możliwe, jak najbardziej naturalny sposób.

Zasada 3: Popracuj nad swoimi nawykami.

Zmiana tego, w jaki sposób się wypróżniasz lub odżywiasz nie załatwia jeszcze sprawy. Jest jeszcze kilka innych czynności, które możesz zrobić, aby zapobiec hemoroidom lub przyspieszyć ich wyleczenie. Więcej możesz się dowiedzieć z tej stronki: hemoroidy leczenie

Autor tekstu:

Biedronka