Wrzos

Wrzos

Wrzos zwyczajny, wrzos pospolity (Calluna vulgaris .) Hull) – jedyny gatunek (monotypowy) rośliny wieloletniej z rodzaju wrzos (Calluna Salisb.) należącego do rodziny wrzosowatych (Ericaceae Juss.).

Pokrój

Krzewinka zimozielona, wysoka na 20-80 cm, o gałązkach rozesłanych na ziemi;

Liście

Zimozielone, drobne, kształtu igiełkowatego, ułożone naprzeciwlegle.

Kwiaty

Obupłciowe, drobne, dzwonkowate, różowo-liliowe, czterokrotne, zebrane w jednostronnych wielokwiatowych gronach szczytowych. Poszczególne kwiaty otoczone są zielonym, 4-listkowym kieliszkiem.

Owoce

Pękająca 4 komorami torebka zawierająca liczne, bardzo drobne nasiona.

Zastosowanie

• Roślina lecznicza:
  • Surowiec zielarski : ziele (Herba Calunae), kwiaty (Flos Callunae). Surowiec zawiera garbniki, flawonoidy, kwercytynę i mirycetynę, arbutynę, olejki eteryczne, kwasy organiczne, sole mineralne z dużą zawartością krzemionki.
  • Działanie : przeciwzapalne, moczopędne, przeciwreumatyczne i uspokajające. Stosuje się je przy schorzeniach dróg moczowych, chorobach nerek i przewodu pokarmowego oraz pomocniczo przy chorobach reumatycznych, chorobach wątroby i bezsenności.
  • Zbiór i suszenie : w początkach kwitnienia, pod koniec sierpnia, ścina się górne części rozkwitających gałązek, a następnie suszy w miejscach przewiewnych i zacienionych. Same kwiaty suszy się w cienkich warstwach na powietrzu lub w suszarniach w temperaturze około 40 stopni.
• Roślina miododajna: Miód wrzosowy należy do najlepszych miodów kwiatowych, ma konsystencję galaretowatą i jest trudny do odwirowania z plastrów. Znalazł zastosowanie głównie w leczeniu schorzeń prostaty. W stanie płynnym ma zabarwienie czerwonobrunatne i konsystencje galaretowatą. Ma też silny aromat i charakterystyczny ostry słodko-gorzki smak. Z jednego hektara wrzosowiska pszczoły mogą zebrać nawet 200 kg miodu.
• Roślina ozdobna. Odmiany ozdobne stosuje się w urządzaniu terenów zielonych. Szczególnie nadaje się na obrzeża rabat, do ogrodów skalnych. Jest też doskonałą rośliną okrywową.

Uprawa

W Polsce jest całkowicie odporny na mróz (strefy mrozoodporności 4-9). Wymaga gleby kwaśnej, ale mało żyznej i żwirowej. W czasie wilgotnego i ciepłego lata jego korzenie mogą gnić. Po przekwitnieniu ścina się całe kwiatostany.

Co robić z TULIPANAMI po przekwitnięciu

Tulipany wiosną przepięknie kwitną, zdobiąc wiosennie ogród. Wypełniają najróżniejszymi barwami nasze rabaty.
Kwitną, aż w końcu przekwitają i co wtedy?! To bardzo proste :)

Tulipany wiosną przepięknie kwitną, zdobiąc wiosennie ogród. Mnóstwo radości sprawiają nam kwiaty, gdy w koło wiele roślin dopiero zaczyna myśleć o przygotowaniach do kwitnięcia. Wypełniają najróżniejszymi barwami nasze rabaty.
Kwitną, kwitną aż w końcu przekwitają i co wtedy?!

To bardzo proste :)

1. Obrywamy resztę kwiatu z torebką nasienną;

2. Podlewamy tulipany dopóki nie zaczną schnąć liście (jest to istotny proces, ponieważ woda pozwala się zregenerować tulipanowi po kwitnięciu);

3. Gdy liście będą suche, to wykopujemy cebulkę. Ostrożnie trzeba oczyścić cebulkę i zostawić do przeschnięcia przed posadzeniem jej jesienią.

4. Cebulki trzymamy w przewiewnym pomieszczeniu. Wskazane by było poprzekładać cebulki kawałkami gazet (z gazet trzeba zrobić kulki, tzn. pognieść je w taki sposób, aby przyjęły formę kulistą :D) i włożyć do przewiewnego i otwartego pojemnika. Moja znajoma trzyma cebulki w papierowych kopertach po cztery do pięciu sztuk. wkłada koperty do ażurowego kosza.                                                

Wiele osób zostawia cebulki tulipanów w ziemi. No cóż, można tak też robić, jednak wiosną słabiej one nam zakwitną. Nie wspominając o amatorach podjadania cebulek. Jesienią, wykopane wcześniej, tulipany możemy znowu posadzić.                          

Taką małą ciekawostką jest to, że nasiona z przekwitniętych tulipanów, po posadzeniu nie dadzą identycznych kwiatów, jak tulipan "matka".                 

Autorem artykułu jest Małgorzata Chmielewska-Wójcik z firmy ACER Ogrody

Zdjęcia tulipanów pochodzą ze strony: © 2008 Copyright www.ecoeurope.eu

Alergia pokarmowa

Rozpoznania, czy w danym przypadku do czynienia mamy z alergią pokarmową, zawsze dokonać powinien kompetentny lekarz, ponieważ wiele zwykłych reakcji alergicznych może manifestować się w podobny sposób.

Niestety, ale już około 6% dzieci i od 2 do 4% dorosłych cierpi na alergie pokarmowe. Pocieszający jest fakt, iż dzieci zazwyczaj wyrastają z większości alergii pokarmowych występujących podczas wieku niemowlęcego.

Istnieje duża zmienność dotycząca dawki alergenu, która musi być obecna w pożywieniu, aby wywołać reakcję uczuleniową. U niektórych już kilka gram produktu może doprowadzić do groźnych objawów alergii, dlatego nie lekceważmy dolegliwości żołądkowych czy też wysypki po zjedzeniu danego produktu żywnościowego.

Tak naprawdę, wszystkie produkty żywnościowe mogą stanowić źródło potencjalnych alergenów. W Europie wyznaczono 14 głównych produktów, które mogą zwiększać ryzyko alergii. Są to: seler, zboża zawierające gluten, jaja, ryby, łubin, mleko, mięczaki, musztarda, orzechy ziemne, ziarno sezamowe, skorupiaki, soja, pozostałe orzechy, a z substancji dodatkowych - dwutlenek siarki, używany jako konserwant i przeciwutleniacz przede wszystkim w chipsach, winie oraz suszonych owocach.

Produkty, które wywołują u nas alergię pokarmową mogą doprowadzić do wystąpienia charakterystycznych objawów. Są to głównie: wysypki skórne, swędzenie nosa i oczu, katar, kaszel, swędzenie warg i jamy ustnej, nudności, kurczowe bóle brzucha, wzdęcia brzucha, wymioty i biegunka. Zatem jeśli czujemy się źle po zjedzeniu jakiegoś produktu, być może jesteśmy na niego uczuleni. Natomiast aby dokładnie stwierdzić, które produkty mogą być dla nas szkodliwe, należy wykonać tzw. test nietolerancji pokarmowej.

Polecam w związku z tym wizytę u lekarza oraz dietetyka, który ułoży indywidualną, dokładnie zbilansowaną dietę eliminacyjną, wykluczającą produkty wywołujące alergię pokarmową. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ eliminując kilka produktów z naszej diety, nie jesteśmy sami w stanie skomponować właściwego jadłospisu, który stanowiłby źródło wszystkich witamin, składników mineralnych oraz odżywczych. Niedobór kilku składników może doprowadzić do niedożywienia, z kolei niedożywienie niesie za sobą inne poważne konsekwencje zdrowotne. Może warto pomyśleć o zmianie diety?

Anna Kacperska – dietetyk

Poradnia dietetyczna Metamorfoza

www.metamorfozadiety.blogspot.com

Właściwości soku z brzozy

Sok z brzozy podobno pomaga w wielu schorzeniach i warto go pić, szczególnie zimą, kiedy mamy obniżoną odporność i chcemy mieć lepsze samopoczucie. Czy badania naukowe potwierdzają właściwości soku z brzozy?

Świeży sok z brzozy bardzo ceniono w medycynie ludowej. Był uważany za napój boski, który daje siłę i urodę. Sok zawiera  przyswajalny cukier i kwasy organiczne (jabłkowy i cytrynowy). Jest także źródłem wielu składników mineralnych: potasu, magnezu, fosforu, wapnia, żelaza, a także miedzi. W soku z brzozy występują również aminokwasy, witaminy z grupy B oraz witamina C. Napój ten zawiera także polifenole, garbniki i glikozydy. Dzięki zawartości tylu cennych substancji, sok z brzozy stymuluje ogólny metabolizm (Deslauriers, 2000; Perkins, van den Berg, 2009; Sehm, 2007).

Stężenie związków fenolowych w soku z brzozy może wynosić do 0,1mg/l (Perkins, van den Berg, 2009). Są to przede wszystkim: luteolina oraz kwercetyna. Naukowcy wykazali, że wszystkie te związki wpływają na enzym zwany „TBK1”, hamując jego zdolność do aktywacji danego sygnału biologicznego wpływającego na powstanie stanu zapalnego.Zapalenia mogą zwiększać zachorowalność na niektóre choroby jak nowotwory, choroby serca, oporność na insulinę. Ważne więc dla naszego zdrowia są związki przeciwzapalne. W badaniach wykazano, że właśnie luteolina, której źródłem jest m.in. sok z brzozy, w największym stopniu hamuje działanie enzymu TBK1 zwiększającego ryzyko wystąpienia stanu zapalnego w organizmie (Agricultural Research Service).

Zatem, rzeczywiście warto pić sok z brzozy, szczególnie teraz kiedy jesteśmy narażeni na atakujące wirusy i inne czynniki, jakie niesie ze sobą zima. Poza tym, nasza odporność jest obniżona także poprzez nadmiar pracy, stres, brak snu, siedzący tryb życia, nieodpowiednie odżywianie, czy też zanieczyszczenie środowiska. Picie soku z brzozy jest naturalnym sposobem wzmacniania organizmu przed wymienionymi czynnikami zwiększającymi ryzyko infekcji.  

Literatura:
1. Deslauriers, I. (2000) Recovery, Separation and Characterization of Phenolic Compounds and Flavonoids from Maple Products. – Montreal: McGill University, 105 p.
2. Perkins, T.D., van den Berg, A.K. (2009) Maple Syr up – Production, Composition, Chemistry, and Sensory Characteristics. In: Advances in Food and Nutrition Research,Vol. 56. – Amsterdam etc: Elsevier/Academic Press, pp. 104 – 140.
3. Sehm, E. (2007) Birkensaft. Das Gesundheitselixier aus der Natur. - Norderstedt: Books on Demand GmbH, 52 S.

Anna Kacperska
www.metamorfozadiety.blogspot.com